Uw verhaal

Klachten Jeugdzorg, uw verhaal

Hier kunt u uw verhaal onder plaatsen als u wilt.

AUB niet met uw echte naam of echte namen gebruiken.

Gerelateerde artikelen

6 Reacties

  1. Onze 15 jarige zoon ( de jongste van onze 5 kinderen) heeft verschillende psychische aandoeningen.
    Al sinds zijn 5 e jaar gebruikt hij antipsychotica, ging naar speciaal onderwijs voor kinderen met autisme. Prima geregeld, niet alle kinderen kunnen hoogvliegers zijn.
    2 jaar geleden begon hij stemmen te horen. Hij wilde niet meer leven. Hij kreeg enorme angstaanvallen die dagen duurden. In totaal is hij de afgelopen 2 jaar 5 x opgenomen geweest in een crisisopvang van een psychiatrsich centrum. Diepverdrietig allemaal. Hij kon niet meer naar school, lag thuis hele dagen in bed. Hulp kregen we via het GGZ. Beetje psychiater, beetje systeemtherapie voor het hele gezin…..medicatie uiteraard..bakken vol!!
    Hij werd ingeschreven voor een klinishce bhandeling in een kinderpsychiatrisch centrum.
    ooh fijn…..eindelijk hulp!! Maar nee…..de gemiddelde wachttijd is 18 maanden eer hij aan de beurt is.
    Al die tijd ging hij niet naar school. Het was gewoon niet t doen. Zo in de war was hij.
    In augustus 2017 bedacht het CJG van onze gemeente dat hij terug naar school zou moeten. Immers het zou nog een jaar duren eer hij naar een behandelsetting zou kunnen opgenomen worden.
    Onze verbazing was groot. Terug naar school? 4 weken geleden was zijn laatste crisisopname wegens hallicunaties en wanen….
    Maar er werd een taxi geregeld en daar ging hij…eerste schooldag huilend van ellende de taxi in. Hij kwam nog ellendiger thuis.
    Het werd een drama. Iedere ochtend om 3 uur liep hij al door het huis. Huilen schreeuwen van angst om naar school te moeten.
    En wij als ouders ( stom stom) hebben hem 5 weken lang de taxi ingepropt.
    Daarna werd hij ziek. Braken diarree……….
    cjg beweerde dat hij gewoon naar school moest.
    Het was van de stress en daar moest hij maar gewoon doorheen.
    Maar de stemmen in zijn hoofd maakten hem gek, ze kwamen dwars door de medicatie heen.
    We zagen ons kind in hoog tempo afglijden.
    Uiteindelijk namen we de beslissing dat dit niet te doen was en hebben hem afgemeld op school.
    Keurig de leerplichtambtenaar gebeld.
    Door zijn psychische ziekte nieet in staat lessen te volgen.
    De school beaamde dit.

    Maar toen……een brief van CJG.
    Je brengt je kind naar school, dit is verwaarlozing wat jullie doen.
    Er volgde een gesprek.
    Wat bleek, de gemeente aar wij wonen heeft flink geld gestopt in onze zoon.
    Fijn..maar ze willen wel vooruitgang zien.
    En nee…onze zoon daar zit geen vooruitgang in.
    Hij is thuis op zijn best.
    In zijn eigen wereldje.

    Maar toen veranderde de toon bij het CJG.
    Wij hebben de kinderbescherming een jeugdzorg ingeschakeld.
    Jullie kunnen je zoon vrijwillig op laten nemen in een tehuis van jeugdzorg waar hij dan de wijd uitzit tot hij word opgenomen in de behandelkliniek.
    Zo niet dan krijgen jullie OTS en word hij door ons uit huis gehaald.

    Dit gesprek was vandaag.
    Wij zijn helemaal van de kaart
    Hoe kan dit?
    jarenlang zorgen wij vol overgave voor ons kind.
    Hij is ernstig ziek, hij zal nooit normale dingen doen zoals onze andere 4 kinderen.
    Hij zal hooguit begeleid gaan wonen en werken.
    In zijn denken is hij normaal met een normaal IQ maar door het autisme en de schizofrenie is hij sociaal emotioneel een kleuter.

    Waar willen ze hem plaatsen?
    In een tehuis waar jongeren zitten die in aanraking zijn gekomen met politie, drugs of recidief zijn
    Bovendien mag hij in de weekenden niet naar huis.

    Op onze vraag…waarom gaat hij naar een gesloten instelling dan?
    Antwoord…om zelfmoord te voorkomen.

    Zelfmoord….dat voorkomen wij hier al 2 jaar met hem.
    24 uur per dag ben ik als moeder bij hem.
    Sloten op de deuren, pillen achter slot en grendel, niet alleen in de keuken komen maar ik doe het met liefde en zijn vader ook.

    Wij zijn werkelijk radeloos.
    Ons kind word ons afgenomen omdat er geen vooruitgang zit in zijn psychisch lijden.
    Want hij lijd, hij lijd erg….zijn gedachten zijn inktzwart, zijn toekomst ziet hij niet, hij zal de stap gaan nemen om er een eind aan te maken als hij wat ouder is.
    Hij zegt het niet maar ik weet het gewoon.
    Maar hij heeft ons, zijn ouders broers en zussen, hij word geknuffel, wij begrijpen zijn stemmingen, hij heeft de warmte van zijn familie om zich heen.

    Ik roep laat hem!! Laat mijn zoon gewoon met rust.
    Duw en trek niet meer aan hem.
    Laat hem zijn medicatie nemen en gewoon thuis afwachten tot hij in behandeling kan.
    Maar nee…………wij zijn te soft!
    Dus een OTS omdat de ouders te zachtaardig zijn???

    Kapot zijn we, helemaal kapot.

    Jans.

  2. Wat gruwelijk zoals ze omgaan met uw zoon.
    Waarom is er niemand die kan helpen?
    Waarom snappen die mensen niet dat ze het erger maken, tenzij ze dit opzettelijk doen, proefkonijn voor de wetenschap, medicijnen uittesten.
    Waar zijn ze mee bezig.
    Ik denk dat veel mensen zich dit afvragen. Vaak zijn het geen slimme mensen die nadenken over wat echt het beste is voor een kind, het gaat hen enkel om geld verdienen.
    Betreffende uw kind, vind u het normaal dat een kind al zo jong rommel toegediend krijgt. Ik niet nml dat hoorde je vroeger ook nooit.
    Waarschijnlijk werkt die medicatie slecht voor uw zoon.
    Misschien dat een medium uw zoon ook nog kan helpen ivm stemmen horen.
    Maar die medicatie maakt mensen gek. Leest u de bijsluiters wel.
    Welke medicatie krijgt uw kind al vanaf zijn 5e jaar.
    Wat gruwelijk zo’n jong kind al volstoppen met rotzooi met zware bijwerkingen.
    Zoek mensen die uw zoon kunnen helpen en afbouwen met de verkeerde medicatie aub voor het te laat is, als het dat al niet is.
    Welke arts schrijft een jong kind van 5 jaar al medicatie voor, wat een wereld is dit.

  3. Sarah.

    Hij was 5 en gebruikte al Dipiperon en Concerta.
    Dit heeft hij gebruikt tot 1 jaar geleden.
    Maar de stemmen in zijn hoofd werden erger en erger.
    Uiteindelijk na 5 crisisopnames kreeg hij Haldol op zijn eigen verzoek.
    Hij had alles op internet opgezocht.
    Sinds enkele weken krijgt hij er nu een antidepressivum bij, ook op zijn eigen smeekbedes….hij heeft 8 maanden lang erom gevraagd.
    En potdikkie, het heeft effect!! Precies zoals mijn zoon al die maanden heeft geroepen.
    Ik heb Fluoxetine nodig!

    Het is goed te doen thuis.
    Hij geniet van boodschappen doen,honden uitlaten, helpen in het huis en vriendjes te logeren krijgen.

    Alleen school is niet te doen.
    Ook dagopvang niet.
    Hij is erg bang in groepen.
    Niet bang maar doodsbang.

    Logeren bij anderen kan hij niet.
    Uurtje alleen naar opa en oma lukt nog wel maar dan wil hij weer naar huis.
    Thuis voelt hij zich veilig.
    En bij ons, zijn ouders natuurlijk.

    Maar we hebben een uitweg gevonden.
    Vanaf woensdag wonen hij en ik in België.
    Zijn vader bijft in ons huis wonen, hij moet immers iedere dag naar zijn werk.
    Het is een aanslag op onze portemonnee, maar we zien geen andere uitweg.
    Een gedwongen opname in een jeugdzorginstelling maakt hem kapot…….

  4. dit heb ik ooit naar John van den heuvel gestuurd daarna is het in blad “vrouw”gekomen alleen niet het juiste verhaal, dit is het juiste verhaal!
    01-12-2016 leeuwarden

    woensdagavond 15-07-2015 om half 10 s”avonds is mijn kleinzoon van anderhalf door 8 politieagenten en 3 mensen van jeugdzorg zonder enige geldige reden uit zijn bedje gehaald uit zijn slaap en in slaapzakje meegenomen en in een pleeggezin geplaatst. J. is geen een moment in gevaar geweest, mishandeld of verwaardeloosd! jaylano was altijd bij zijn papa of bij oma ( ik dus) dat was zijn veilige plek! wat hebben ze dit kind op jonge leeftijd aangedaan om hem op zo”n manier bij zijn papa weg te halen? wij voelen ons zo vreselijk machteloos en we kunnen alleen maar huilen, en vechten om onze lieve kleine schat terug te krijgen! we kunnen alle steun wel gebruiken op dit moment! dit soort dingen moet toch niet kunnen?? Ik heb meteen de volgende dag een advocaat in de arm genomen, want we laten het er natuurlijk niet bij zitten, maar het probleem is dat omdat jaylano al uit huis is geplaatst , ze hem dan vaak niet weer terug naar de ouders of ouder plaatsen, maar verlenging aanvragen om hem nog langer in dat pleeggezin te houden en ondertussen te zoeken naar een vast pleeggezin waar jaylano dan zou moeten gaan wonen. Maar er is potverdorie toch niemand die hem meer liefde van de wereld kan geven dan zijn eigen ouders en familie!! deze wetgeving is zo vreselijk krom maar ook heel erg gemeen! Ze luizen je erin met mooie praatjes en alles wat je zegt word tegen je gebruikt. als je bv een keer moe bent dan heb je te weinig draagkracht om voor een kind te zorgen, maar als ouders ben je toch wel eens moe is dat niet normaal?? de voogd die deze beslissing heeft denken te moeten maken is een hele fanantieke jongeman van 30 jaar die overigens zelf geen kinderen heeft en nooit langs kwam bij mijn zoon of mij om te kijken hoe het ging met jaylano!!

    Het verhaal hierbij is dat de beide ouders van mijn kleinzoon verstandelijk beperkt zijn, de moeder heeft een IQ van ongeveer 62, add , ptss en hechtingsproblemen en mijn zoon heeft pdd nos en adhd maar een redelijk IQ ongeveer 80.
    DE moeder is 5 jaar in ons leven geweest en heeft twee en half jaar daarvan bij mij in huis gewoond waar ze alle liefde van de wereld kreeg en alle veiligheid. Het ging in die tijd ook erg goed met haar want ze bracht haar zelf altijd in gevaar maar in die tijd kon ik haar redelijk sturen. Ze zat toen bij de reclassering en moest haar in die twee jaar bewijzen, door mijn hulp is ze daar goed doorheen gekomen en kwam ze uit de reclassering.
    Mijn zoon kreeg “begeleiding”maar niet op de juiste manier, alles kwam eigenlijk altijd op mij neer en in het geval van deze twee ouders was ik ook altijd degene die alles voor hun regelde en er voor hun was in goede en slechte tijden. Toen mijn zoon zijn nu Exvriendin zwanger raakte woonden ze samen bij mij in huis omdat ze uit hun woning waren gezet. Ik heb hen beiden begeleid in en met hun zwangerschap en hoopte maar op het beste. Ik had voor de zekerheid een baby kamertje gemaakt voor het geval dat ze niet op tijd een woning kregen.
    Maar 6 weken voor de bevalling kregen ze weer een eigen plekje, omdat ze beide een beperking hebben en een heftige relatie hadden bleef ik altijd in de buurt. Ik ben bij de bevalling geweest en daarna was ik ook altijd in de buurt ik heb ze beide nooit laten vallen. Maar in sommige gevallen kon ik mijn kleinzoon ook niet laten vallen, dus ik heb de voogd wel eens dingen verteld zodat hij op de hoogte was en in kon grijpen. Vervolgens deed deze voogd helemaal niks met alles wat ik melde. Het enige wat ie altijd deed was stoken tussen de ouders en mij en gebruik maken van hun beperking. Zo heeft ie ooit tegen de ouders gezegd dat ze mij nooit als voogd moesten maken, en tegen mij zei hij ooit uit het niks: “jij moet niet denken dat jij die kleine krijgt” ik heb hem eens aangekeken en gedacht wat is dit voor raars. Ik had het daar nog nooit over gehad ! Vervolgens vertelde hij mijn ex schoondochter allemaal rare dingen over mij zodat zei een hekel aan mij kreeg en dat ze het gevoel had dat ik tegen haar was. ( vergeet niet dit is een beschadigd meisje die erg beiinvloedbaar is en alles gelooft van anderen)
    Toen de baby net geboren was , was vader degene die alles onthield en deed voor zijn zoon, moeder lag op bed op ging met de vriendinnen op stap en bleef zo een nacht weg. Op een gegeven moment zijn deze twee ouders uitelkaar gegaan en moeder zat toen tijdelijk in het huis van mijn zoon. Waar ik ook altijd bleef controleren, omdat moeder onberekenbaar is. Op een ochtend smorgens om 11 uur ben ik daar naar toe gegaan, toen ik binnen kwam lag moeder nog op bed , de kleine jongen had nog geen voeding gehad, en in de huiskamer lagen vreemde mensen op de bank te slapen. Weer een melding gedaan, maar vervolgens weer niks gebeurd! Ik heb in doodsangsten geleefd, tot overmaat van ramp, moest moeder op een gegeven moment naar Drachten met haar zoon om te bewijzen of ze voor hem kon zorgen ( stichting reik ouder en kind) waar ze in een huis kwam vol schimmel. wat een vreselijke tijd ik was immers nu niet in de buurt en de voogd deed niks! In de weekenden mocht de kleine man naar zijn papa ( mijn zoon) Daar ging alles prima met vader en zoon. Maar als moeder haar zoon dan weer op moest halen kwam ze altijd te laat en altijd weer met een ander vriendje. In Drachten ging ze vaak twee huizen verderop zitten blowen met de buren terwijl de kleine baby op bed lag, en met alle deuren open!
    In plaats van de fles of warm eten gaf ze hem vaak koekjes ( zoals ze me zelf heeft verteld)
    Er kwam een tijd dat moeder het niet meer aan kon en zich niet aan de regels hield die waren afgesproken met de voogd en Reik, dus ze vond dat de kleine jongen naar papa moest, en dat was voor mij een opluchting want dan was ik in ieder geval in de buurt en papa vroeg wel raad aan mij als er iets was , wat moeder niet deed.

    Natuurlijk was het voor mijn zoon ook moeilijk om ineens een klein kind op te voeden voor de eerste keer en alles was niet perfect, maar daarom was ik iedere dag bij hem om hem te helpen en te sturen in de opvoeding ( mijn zoon word wel eens overvraagd en kan niet goed tegen veranderingen dan raakt ie in paniek) Over het algemeen ging het prima en de kleine man was een lief en vrolijk kind. Eigenlijk deden we de opvoeding samen en dat ging prima! En mijn kleinzoon is nooit of te nimmer in gevaar geweest of verwaardeloosd dat zou ik als oma nooit toestaan!

    Op 15 juli vorig jaar kwam de voogd voor een evaluatie gesprek, en zoals als altijd triggerde hij mijn zoon weer voor de zoveelste keer ( ik en de begeleider waren hierbij) Op een bepaald moment werd mijn zoon boos en zei : ik krijg moordneigingen van je” ( mijn zoon filtert niet dus zegt wat ie denkt) en liep boos de deur uit met zijn begeleider tot ie weer rustig was ( wsg is een jeugdzorg die te maken hebben met ouders met een beperking, vervolgens weten ze niks en heb ik ze alles moeten vertellen)
    De voogd vroeg mij of ik vond dat mijn kleinzoon veilig was nu bij mijn zoon. IK heb gezegd dat de kleine dat was , want mijn zoon was niet boos op de kleine maar op de voogd! Vervolgens moest ik van hem naar boven lopen om bij mijn kleinzoon te kijken en liep hij stiekem achter mij aan.
    De kleine jongen ( anderhalf jaar) lag op zijn zij met de duim in de mond te luisteren ( later moesten we in papieren van de WSG lezen dat ie in een foetus houding lag) wat beslist niet waar was. Ik heb tegen de voogd gezegd als jij denkt dat mijn kleinzoon niet veilig is, zeg dat dan , dan neem ik hem mee naar huis! Maar hij gaf geen antwoord. Mijn zoon kwam later weer binnen en bood zijn excuses uit en vertelde waarom hij zo boos werd! Ook daar werd niks van gezegd. Het enige wat hij zei was: Ik bel oma en de begeleider vanavond nog even!

    S’avonds om ongeveer half 10 gaat mijn telefoon en het was mijn zoon, helemaal overstuur schreeuwde hij “mama je moet komen ze halen mijn zoon weg” Je kan wel nagaan dat ik het gas heb in getrapt om zo snel mogelijk bij mijn zoon de komen, maar toen ik zijn straat in reed , was de kleine man al weg! De hele buurt was overstuur en mijn zoon van toen 23 jaar lag in de keuken op de grond als een klein kind te huilen en schreeuwde “mama ze hebben mijn zoon mama mama! Mijn hart stond stil op dat moment maar mijn leven ook en nog steeds, wat een trauma is dit! De buren vertelden ons dat ze dit niet begrepen omdat ze nog nooit iets slechts hadden gezien of opgemerkt! En ook 1 van de politie mensen had tegen de overburen gezegd dat ook zij niet begrepen dat dit gebeurde omdat er nog nooit een melding op mijn zoon zijn adres was geweest. Maar goed de voogd heeft zijn macht duidelijk laten zien en mijn kleinzoon is weg!

    WE zijn nu al dik een jaar aan het knokken voor mijn kleinzoon en hebben aangegeven dat de kleine jongen bij oma kan wonen omdat het wel duidelijk is dat de ouders hem niet meer terug krijgen, maar ze gebruiken alles als excuus. Moeder word inderdaad onder de duim gehouden door haar nieuwe vriend waar ze ondertussen weer een kind mee heeft en haar verbied bij mij te komen en mij heeft bedreigt dat ik haar niet meer mocht opzoeken. Nu zegt moeder dat ze vind dat haar zoon beter bij de pleegouders kan wonen dan bij oma ( maar hoe kan je iemand die afstand heeft genomen van haar zoon en een heel laag IQ heeft en vervolgens niet eens voor haar zelf en haar veiligheid kan zorgen om een juiste keus te maken voor haar kind! Ze brengt haar nieuwe kind nu ook in gevaar met haar nieuwe vriend! Maar wat we ook zeggen tegen jeugdzorg niemand luisterd!! Nu is het zover dat de raad van kinder bescherming ook een onderzoek heeft ingesteld en dat mijn zoon en de moeder het gezag kwijt gaan raken. IK ben er ondertussen achter gekomen door verscheidene advocaten dat Jeugdzorg een bonus krijgt van 1000 euro wanneer ze een kind uit huis plaatsen ( advocaten willen ook wel getuige zijn )

    Wij krijgen heel erg het gevoel dat al deze instanties samen werken en elkaar de hand boven het hoofd houden! We hebben ooit een klachten gesprek gehad over de toenmalige voogd, waar nooit iets is mee gedaan , wel weten we dat hij nu niet meer werkt bij de WSG. Dit is nog niet eens alles wat er gebeurd is. Maar de manier van werken klopt niet en gaat over de rug van mijn kleinzoon. Onze leven en dat van de kleine jongen is totaal vernield! Ik heb jullie echt nodig om ons te helpen dit kan en mag een kin d niet aangedaan worden zeker niet als er familie is die bereid is om voor hem te zorgen, ASJEBLIEFT WE ZIJN RADELOOS HELP ONS ASJEBLIEFT! Ik heb van heel veel dingen bewijs en ik ben een erg open en eerlijk persoon! IK smeek niet gauw maar nu wel asjeblieft help ons om hier iets aan te doen!!

    met vriendelijke groet van een hele radeloze oma

    Sandra Van der wijk

  5. ik wil ook mijn verhaal doen, maar weet niet op welk pagina. Zou u mij kunnen helpen hiermee?

    Mijn ervaring/ verhaal zal over een onterecht en zelfs onwettig uitgesproken ots gaan.
    * Ik heb ook een vraag; of wij per direct de kinderen op een betere school die maatwerk zal bieden, mogen laten inschrijven in België, ondanks de ots uitspraak?? *
    Huidige school werkt daar niet aan mee en erkent de ondersteunende deskundigheidsbrieven en de diagnoses niet en handelt er niet naar. Bied de ouders niet eens gespreksmogelijkheid om erover te hebben. School heeft de ouders benadelend een andere wending gegeven aan de situatie en vervolgens is er een ots aangevraagd; RvdK zei; communicatie is verstoord, dus er moet een ots komen, want het gaat om een proefplaatsing en wanneer de communicatie met de ouders is verstoord mag/ kan de school de kinderen uitschrijven, omdat de ouders genoodzaakt een overeenkomst moesten ondertekenen, waarin staat;” mits het slecht gaat met de zorgkinderen is de school niet aansprakelijk, daar het om een proefplaatsing gaat.”

    Wij vinden het allemaal onwettig, maar goed wij als ouders zijn inferieur aan de superieuren die het naar het zeggen hebben!! Zo is dat daadwerkelijk, want anders zouden wij dat niet moeten ervaren toch?!

  6. zou heel graag telefonisch contact willen met u van deze site, daar ik er nog midden zit.
    bij hulp staat een telefoon nummer maar deze werkt niet meer.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Check ook
Close
Back to top button