Wat kan Jeugdzorg veranderen?
Er is weinig goed nieuws over jeugdzorg te vinden online.
Behalve de eigen reclame over zichzelf.
Maar goed daar trappen steeds minder mensen in blijkt.
Het probleem dat JGZ hierdoor creëert is zij mensen die echt hulp nodig hebben, ook geen hulp kunnen bieden en waar moeten deze mensen heen?
Als men JGZ niet langer vertrouwd.
Het is een kwalijke zaak dat men dus zo slecht om gaat met de belangen van kinderen en hun ouders.
Wie zit er te wachten op een voogd die telkens bij je thuis komt kijken of je het wel goed doet allemaal?
Juist de mensen die zich aanmelden vrijwillig, hebben hier een reden voor, maar de slechtste gevallen komt men hierbij nooit tegen.
Een ouder die mishandelt zoekt eigenlijk nooit hulp.
Een ouder die het prima doet ook niet omdat er geen noodzaak voor is.
Nu moet je maar uitvinden welke mensen te vertrouwen zijn en welke niet.
Dat valt niet mee.
Mensen hebben geen dreigende voogd nodig, maar mensen die echt kunnen helpen, bv zoals de mensen bij een vrijwilligerscentrale. Zij zullen onbevooroordeeld kijken naar problemen en hulp aanbieden zonder te denken aan gelden.
Maar daarnaast moet dit wel echt vrijwillig zijn.
Daarom is het beter dat er goede mensen werken bij een bureau jeugdzorg, die het echt goed voor hebben met ouders en kind(eren).
Denkt bureau jeugdzorg nu echt dat als ze ouders onder druk zetten, ze iets veranderen aan die ouders?
De ouders zullen zich, mochten ze slecht zijn, van hun beste kant laten zien.
Dit is tijdelijk, niet permanent.
Vroeger hield men zo mensen in het gareel, bij kerken.
Als je zondigde dan kwam je in de hel, alle mensen geloofden dat natuurlijk en hadden enorm last van schuldgevoelens. Of men hierdoor echt van God hield is de vraag, zeg zelf een God die wraakt is niet iemand om lief te hebben, zo iemand kun je niet vertrouwen. Dus dit geldt ook voor BJZ.
Als mensen je niet kunnen vertrouwen, als je liegt om geld te verdienen, wat ben je dan?
Verdien je dan de naam jeugdwelzijnswerker?
Nee, niet bepaald.
In de jeugdzorg tehuizen is het verre van warm en gezellig.
Het is net als op de scholen van vroeger, kil en koud, plastic speelgoed speelt de boventoon.
Geen houten speelrek buiten voor de kids, geen gezellige warme kamers met vloerbedekking, nee het liefst met koud zeil en hard kunstlicht.
Het is geen 2e thuis voor die kinderen!
Hoe is dit mogelijk, een echte welzijnswerker die hart heeft voor kinderen zou dit regelen.
Zou ze een fijn warm tweede thuis gunnen.
Je zou er een kinderparadijs van moeten maken zelfs.
Want die kinderen missen al zoveel.
Ze zouden dieren moeten hebben, zodat de kinderen kunnen knuffelen en alles even kunnen vergeten.
Maar zolang JGZ koud en kil is en zakelijk, vraag ik me af of ze wel geschikt zijn voor dit werk.
Ze doen denken aan de nonnenkloosters van vroeger.
Kil en hard en zakelijk.
Waar gaat het hier nog om het kind zelf?
Steeds meer kinderen worden uit huis geplaatst, zijn zg behept met een stoornis.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=fxNGI4lSBQQ]
Besef dat er enorm veel verdiend wordt dankzij deze zg stoornissen die mensen in opleiding bedenken, mensen die een proefschrift maken, om hun bul te halen bv.
Besef wel welke schade deze mensen aanrichten op gezinnen en kinderen als ze later volwassenen zijn geworden.
Amerikaanse neuroloog trekt conclusie: “ADHD bestaat niet”. Geen aandoening maar een reeks symptomen”
Afgeleid zijn, wriemelen en wiebelen, symptomen als dit worden nogal snel samengebald onder de noemer ADHD. Het aantal erkende gevallen van deze concentratiestoornis steeg de voorbije jaren wereldwijd dramatisch, zowel bij kinderen als bij volwassenen. Ook het gebruik van medicatie als Rilatine zit uiteraard in de lift, al is dat volgens dokter Saul niet zonder gevaar.
Verkeerd
“ADHD als een aandoening behandelen en niet als een reeks van symptomen is een zware fout. Het is gevaarlijk voor de kinderen en volwassenen die de diagnose op het hoofd geplakt krijgen. Er bestaat geen twijfel over dat de kenmerken van deze zogenaamde stoornis, waaronder gebrek aan focus, wriemelen, wiebelen en impulsief gedrag, echt zijn, maar om ze samen te proppen onder de noemer ADHD en vervolgens te behandelen met zogenaamde stimulantia, is even erg als de symptomen van een hartaanval (hevige pijn in de borst) aanpakken met pijnstillers in plaats van het hart zelf te genezen. Het is gevaarlijk, nalatig en verkeerd”, klinkt het betoog.
Mythe?
In de jaren 70 geloofde Saul nog in ADHD. Het leek de concentratieproblemen te verklaren waar zoveel kinderen last van hadden (en hebben). Na 50 jaar ervaring is zijn blik echter helemaal veranderd. “Ik realiseer me dat de symptomen een brede waaier aan onderliggende oorzaken hebben die nu gewoon genegeerd worden om de stempel ADHD razendsnel gegeven wordt”, stelt hij.
In zijn controversieel boek ‘ADHD Does Not Exist’ beargumenteert hij dan ook dat we vastzitten in een cirkel van misdiagnose en het overdreven voorschrijven van pepmiddelen zoals Rilatine. Als casestudie schuift hij onder meer een 13-jarig jongetje naar voren die – ondanks een jaar lang medicatie te slikken voor ADHD – last bleef hebben van een slechte concentratie, kelderende resultaten op school, waar hij bovendien niets om leekte geven, en slopende vermoeiheid die ervoor zorgt dat hij niet meer wil sporten.
IJzer
Dokter Saul liet een reeks bloedtesten uitvoeren, waaruit bleek dat de jongen kampte met een zwaar ijzertekort, onder meer omdat hij zich na school volpropte met suikerrijke, maar ijzerarme junkfood. De symptomen van bloedarmoede zijn fysieke vermoedheid, gebrek aan focus en geheugenproblemen. Door ijzersupplementen te nemen en meer vis, noten en groenten te eten, verbeterde het gedrag van het kind aanzienlijk. Conclusie: “De stempel ADHD en de bijhorende medicatie verbergen heel vaak het echte probleem”.
Een Franse studie uit 2004 ondersteunt Sauls bevindingen. Toen werd ontdekt dat 84 procent van kinderen met “ADHD” een ijzertekort hadden, in tegenstelling tot 18 procent van kinderen zonder de stoornis. Los van te weinig ijzer, stelt dokter Saul nog minstens 19 andere oorzaken gevonden te hebben van wat doorgaans ADHD genoemd wordt.
Er bestaat geen twijfel over dat de symptomen, waaronder gebrek aan focus, wriemelen, wiebelen en impulsief gedrag, echt zijn, maar moeten we ze daarom samenproppen onder de noemer ADHD?
Label
“Soms was er zelfs helemaal niets aan de hand, maar door de hoge alertheid voor de aandoening, zijn ouders, leerkrachten en zelfs patiënten erop gebrand om ADHD te laten behandelen. Dokters van hun kant zitten vaak paraat om er ook effectief de snelle, allesomvattende noemer op te plakken”, aldus Saul.
De definitie van ADHD wordt ook nog eens veel losser met de jaren. Tegenwoordig behoren zelfs het gebrek aan aandacht voor kleine details, niet goed luisteren, regelmatig dingen verliezen, vergeetachtig en ongeorganiseerd zijn, wriemelen met handen en voeten, niet goed blijven zitten, overdreven veel praten en anderen onderbreken tot de symptomen. “Deze dingen zijn veel te subjectief. Want is te veel praten? Hoe chaotisch is ongeorganiseerd?”, vraagt Saul zich af.
Gevaarlijk
De veelgebruikte oplossing voor de aandoening, pepmiddelen zoals Rilatine, hebben volgens deze neuroloog gevaarlijke bijwerkingen. Ze zouden de eetlust afremmen (kinderen hebben een gebalanceerde eetpatroon nodig), de nachtrust verstoren (slaaptekort werkt concentratieproblemen in de hand), angst en irritatie uitlokken, moodswings veroorzaken, de puberteit uitstellen en bij volwassenen ook erectiestoornissen uitlokken. Gebruik op lange termijn maakt patiënten bovendien resistent, waardoor de dosis telkens wordt opgedreven.
Aanpak
Volgens dokter Saul moeten we dringend stoppen met overdreven te reageren op potentiële symptomen. Medicatie is volgens hem dan ook vaak overbodig. “Pas in eerste instantie al eens de levensstijl aan. Gezonder eten, meer bewegen en beter slapen kan al heel wat dingen verzachten, waaronder prikkelbaarheid, gebrek aan focus en impulsief gedrag. Verder moeten we anders leren kijken naar de problemen in plaats van te grijpen naar de achterhaalde diagnose waar dokters, farmaciebedrijven en zelfs patiënten zich aan vastklampen”, luidt zijn besluit.
Bron: hln.be
Dokter: ADHD bestaat niet
Vroeger, toen er nog kuilen in plaats van drempels in de weg zaten, bestond ADHD niet. Dan was je gewoon druk, had je teveel suiker op of werd je als irritant bestempeld. Een Amerikaanse arts beweert nu exact hetzelfde: ADHD is onzin. “In mijn carrière heb ik twintig oorzaken gevonden die kunnen leiden tot dezelfde symptomen als ADHD”, aldus Dr. Richard Saul.
Saul, neuroloog van beroep, verwijst de stoornis naar het land der fabelen, maar erkent de gedragsproblemen wel. Volgens de arts is de ziekte te wijten aan over- en misdiagnose, zo laat hij weten in een artikel in Time.
Richard Saul meent dat onder meer (overmatig) gebruik van marihuana en alcohol, slaap- en/of ijzertekort en dyslexie vaak worden gekoppeld aan ADHD, terwijl het op zich zelf staande symptomen zijn. De dokter wijt de ADHD-symptomen tevens aan de snelle samenleving waarin carrière voorop staat. “Ik zie te vaak dat patiënten denken met vier uur slaap per nacht en een beetje hulp van stimulerende middelen de dag door willen trekken. Dit is gevaarlijk, ongezond en veroorzaakt een onhoudbare situatie op de lange termijn.”