In Nederland is er sprake van een groeiend aantal meldpunten waar de burger zijn hart kan luchten over diverse maatschappelijke situaties. En dat kan gaan over de “losse stoeptegel” tot en met het onderwerp als bovengenoemd, kindermishandeling en/of kindermisbruik. Een goede zaak natuurlijk laat daar geen misverstand over bestaan. Maar zoals aan elke medaille, zit er ook hier een keerzijde aan.
Meldpunten kunnen ook gebruikt worden om een ander mee te pesten, in een kwaad daglicht te stellen of een wapen als wraak.

Maar het zal je maar gebeuren dat je niet eens weet dat er een melding over jou of je gezin heeft plaats gevonden en dat er op een ochtend of middag een bureau zich aan jouw voordeur meldt? Wat dan?

Voor een ieder die dit soort ontwikkelingen een beetje volgt is een nieuwe film op de markt “Jagten” en is er bij het programma “Pauw en Witteman” een onderwijzer geweest die vertelde wat hem als onderwijzer was overkomen (hij zou een leerling onzedelijk hebben betast). Ook de ten onrechte beschuldigde politie-inspecteur van één van de waddeneilanden ligt nog niet zo ver achter ons.

Uit het werkveld van de bureaus (AMK’s) die zich met kindermishandeling en/of kindermisbruik bezig houden, hoor ik het geluid dat er geen drempels mogen worden opgeworpen tegen de laagdrempeligheid van het doen van een melding. Elke melding is belangrijk.
Natuurlijk laat daar geen misverstand over bestaan.

Meer dan 100.000 meldingen per jaar, waarvan is gebleken dat met een gemiddelde van 98% van de meldingen, een zekere grond aanwezig is om verder onderzoek te doen. Dus ook gemiddeld 2% niet, waaraan na onderzoek (thuis, huisarts, school en vermeend slachtoffer) verder onderzoek niet nodig is, omdat er sprake is van een onterechte of valse melding.

Deze, gemiddeld dus 2000 personen en/of gezinnen in Nederland blijven achter, waarvan bijna iedereen zegt dat zijn/haar leven kapot is gemaakt en nooit meer hetzelfde zal zijn. Ook via de media zijn meerdere voorbeelden hierover bekend.

Vinden wij als politiek dat een neveneffect (klinkt een beetje onpersoonlijk helaas) als hierboven beschreven acceptabel is?
AMK’s spreken zelfs over burgerslachtoffers tijdens een oorlog!

Natuurlijk heb ik geprobeerd een oplossing te bedenken om te voorkomen dat onschuldige mensen slachtoffer worden van “overactieve burgers”?
Ik wil hier nogmaals onderstrepen dat AMK’s bijzonder goed werk verrichten en dat zij dit vooral moeten blijven doen.

Een oplossing zou kunnen zijn dat AMK’s bijvoorbeeld niet direct op de gemelde persoon of gezin afstormen, maar eerst het waarheid – en juistheidsgehalte onderzoeken van de melding.

Dat ik een uitermate gevoelig onderwerp aan snij, ben ik me wel van bewust. Maar het kan niet zo zijn dat een instrumentarium (meldpunten) misbruikt worden door ontevreden burgers.

Samenvattend: Ik ben benieuwd wat professionals van dit dilemma vinden en ik ben benieuwd wat wij als politieke partij hiervan vinden. Zo mogelijk wil ik de 2e kamerfractie informeren en dat daar kamervragen over worden gesteld.

Groet, Leo Kerpel, D66

https://plein66.nl/thoughts/11669