DELEN: Nieuwe jeugdwet begin van totale controle over je gezin en kinderen
DELEN: Nieuwe jeugdwet begin van totale controle over je gezin en kinderen
Dat wordt het motto van de gemeentes die zich straks zullen bezighouden met de invoering van de nieuwe Jeugdwet.
De overheid heeft het ‘achter de voordeur’ komen opnieuw ontdekt en omarmd als instrument om nog meer grip op burgers te krijgen.
Iets waar eigenlijk relatief weinig aandacht aan wordt geschonken is dat er in het aankomende jaar dramatische toestanden kunnen en zullen ontstaan voor (alleenstaande) ouders met kinderen in de bijstand en eigenlijk voor alle alleenstaande ouders omdat zij doelwit zullen worden van een “regisseur” van de gemeente die zal bepalen wat wel of niet goed is voor hun kinderen.
Wij ontvangen dan ook regelmatig berichten van lezers die zich, terecht, zorgen maken over hun toekomst en die van hun kinderen in 2015.
Zoals bij de meesten bekend zal zijn wordt Jeugdzorg per 1 januari aanstaande overgeheveld van de overheid in Den Haag naar de gemeentes.
Wat zorgelijk is, is de manier waarop de overheid dit concept probeert te “verkopen” op hun website.
“Met de Jeugdwet worden – vanaf 1 januari 2015 – gemeenten bestuurlijk en financieel verantwoordelijk voor alle jeugdhulp en de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering. Gemeenten zijn beter in staat om – op basis van de specifieke situatie van het kind – maatwerk te leveren en verbinding te leggen met zorg, onderwijs, werk en inkomen, sport en veiligheid. Daarbij zal meer nadruk komen op preventie, eigen kracht en demedicaliseren, allemaal met het uitgangspunt ‘1 gezin, 1 plan, 1 regisseur’.”
Vooral het woord “preventie” maar ook “1 gezin, 1 plan, 1 regisseur” doen het ergste vrezen.
Een ander heel zorgelijk aspect van de nieuwe Jeugdwet is het volgende:
“De nieuwe Jeugdwet, die per 1 januari 2015 ingaat, maakt het mogelijk om in bepaalde gevallen minderjarigen op te sluiten in de gesloten jeugdzorg zonder tussenkomst van de rechter”.
Dus, per 1 januari gaat Jeugdzorg over naar de gemeentes die hier absoluut geen kaas van hebben gegeten. Zij zullen bevoegdheden gaan krijgen die zover gaan dat ze zelfs zonder tussenkomst van de rechter kinderen, in ieder geval voorlopig, bij hun vader en moeder vandaan kunnen halen. Ouders hebben dan het recht om hun kind via de rechtbank in een later stadium terug te proberen te claimen.
Volgens de richtlijnen zoals die door de centrale overheid op hun website worden gepromoot moet de gemeente per gezin gaan zorgen voor een “regisseur”, een voogd of iemand met een andere welluidende titel.
De hele strategie van de overheid schijnt erop gericht te zijn dat regisseurs van de gemeente veel sneller dan tot nu toe het geval was, “een blik achter de voordeur kunnen werpen”. Wanneer ze dat eenmaal heben gedaan, vinden ze altijd wel een reden om zich intensief te gaan bemoeien met het lot van de achter die voordeur aanwezige kinderen.
Zo kun je bij de inleiding van een module VMO, genaamd Outreachend werken van de Hogeschool van Amsterdam, het volgende lezen:
“Nog geen tien jaar geleden was het volslagen ongepast en niet professioneel om mensen (‘cliënten’) ongevraagd te benaderen. Inmiddels buitelen de teams die ‘Eropaf’ gaan en niet rusten voor zij een indringende blik ‘achter de voordeur’ geworpen hebben al op het tuinpaadje, in het portiek of op de galerij over elkaar heen. De overheid heeft het ‘achter de voordeur’ komen opnieuw ontdekt en omarmd als instrument om grip op de burgers te krijgen. Door indringend achter de voordeur te (laten) komen en zich daar vergaand met de levens van burgers te bemoeien, eigent de overheid zich de leefwereld van burgers weer toe”.
De vraag is dan ook, wanneer en hoe snel kun je als ouder(s) een dergelijke gemeenteregisseur op de stoep verwachten?
Waarschijnlijk eerder dan je denkt.
Wanneer bijvoorbeeld uit de gemeentelijke administratie blijkt dat jij je kind niet laat vaccineren dan zal dit zeker een “blik achter de voordeur” rechtvaardigen.
Wanneer je kind regelmatig te laat op school komt, zal er een blik geworpen dienen te worden en ook zeker wanneer jij van mening bent dat jouw kind niet blootgesteld hoeft te worden aan alle seksuele opvoedingspraktijken (indoctrinatie) die tegenwoordig op de basisscholen als norm tellen.
En zo zijn er nog talloze andere voorbeelden te bedenken waardoor men bij de gemeente van mening is, dat je als ouder afwijkend gedrag vertoont en dat er ingegrepen dient te worden. Bijkomend nadeel voor de ouder is dat de gemeente vaak veel meer inzicht heeft in de persoonlijke omstandigheden van ouders dan de rijksoverheid.
In feite is het een geniale zet van de rijksoverheid. Want op deze manier en met de uitschakeling van de rechter, zullen er veel meer kinderen worden opgevoed volgens de “staatsnorm”. Want wie zich als ouder niet gedraagt, loopt een groot risico dat zijn of haar kind van de ene dag op de andere door een gemeenteambtenaar onder de arm wordt meegenomen.
Parallel aan deze strategie loopt een ander deel van het plan en dat is zorgen dat alleenstaande ouders in de bijstand niet voldoende geld meer krijgen om voor hun kinderen te kunnen zorgen.
Want de gemeenten hoeven per 1 januari aanstaande geen rekening te houden met kosten die alleenstaande ouders met kinderen hebben en zullen dan ook het bedrag uitbetalen aan deze mensen dat gelijk staat aan het bijstandsbedrag voor alleenstaanden.
Van de huidige tien kindregelingen zullen er zes vervallen, zoals bijvoorbeeld aanvullende bijstand voor alleenstaande ouders. Wel bestaat de mogelijkheid voor deze ouders om een zogenaamde combinatiekorting aan te vragen bij de belastingdienst, maar dit telt alleen voor mensen met kinderen tot twaalf jaar. Dit compenseert het enigszins maar bij lange na niet voldoende.
Zo vertelt een vrouw met een kind dat ze op dit moment 1079 Euro krijgt, maar dat dit straks terug gebracht zal gaan worden naar 772 Euro. Hetgeen in de praktijk betekent dat ze niet meer zelfstandig kan wonen en haar huis uit moet.
Dit betekent dan ook weer dat veel alleenstaande ouders niet langer in staat zij om voor hun kinderen te zorgen, wat dan voor de gemeenteregisseur weer aanleiding zal zijn om een heel dringende blik achter de voordeur te werpen.
Kortom, het heeft er alle schijn van dat de gelegaliseerde kinderroof in het nieuwe jaar tot ongekende hoogte zal stijgen.
Ook komen we terecht in eenzelfde soort situatie als waar de mensen achter het vroegere IJzeren Gordijn leefden. In een permanente staat van angst, voor alles en iedereen, voor het geval iemand een kleine misstap (in de ogen van de overheid dan) zou melden bij de autoriteiten.
In dat kader zullen scholen ook gevaarlijke plekken worden voor ouders. Want scholen en gemeenten zullen ongetwijfeld onderling informatie gaan uitwisselen over ouders die een blik achter de voordeur nodig hebben. Zo kan een kleine onenigheid met bijvoorbeeld de schoolleiding al snel aanleiding worden tot een klop op de voordeur van een gemeenteregisseur.
Hebben jullie ook zo’n moeite met ademhalen?
Al geruime tijd schrijven wij over de stuitende (kinderroof) realiteit binnen ons Nederlandse (en buitenlandse) Jeugd”zorg” systeem.
Ook wij vragen ons al langere tijd af af hoe dit allemaal zomaar ongestraft kan blijven voortbestaan? We deden bizarre ontdekkingen.
Ons artikel eerder deze week deed veel stof opwaaien hieronder een stuk van niburu die de problemen nog eens perfect uitlegt.
“Er zijn op deze website intussen al talloze artikelen verschenen over Bureau Jeugdzorg, de dubbele agenda en de schijnbaar onaantastbare machtspositie die dit instituut vertegenwoordigt.”
Ons onderzoek versterkt de inhoud van deze boodschap en bevestigt onomstotelijk de onaantastbaarheid van Jeugdzorg gesteund daarin door politie en Justitie.
In een persoonlijk gesprek vorige week met de strijdlustige Karen Schrier die momenteel ook meegezogen wordt in de duivelse stroom van Jeugdzorg, noemde zij terloops de naam van een instantie: ESAR. Zij vertelde dat mensen van die organisatie zonder aankondiging of voor haar bekende reden zomaar voor de deur stonden en kwamen praten over de “problemen” met een van haar dochters. Wie bent u? Hoe weet u wat en óf er iets speelt? Wie heeft u gestuurd? Hele redelijke vragen op het moment dat je door een onbekend iemand benaderd wordt op je thuisbasis over privacy gevoelige familie-aangelegenheden.
Ook wij hadden nog nooit gehoord van ESAR. Dit was de aanleiding voor onderzoek wat uiteindelijk tot verhelderende inzichten heeft geleid. ESAR is een regionaal/gemeentelijke (Flevoland) vestiging die onderdeel uitmaakt van een landelijk systeem met de naam VIR(Landelijk Verwijsindex Risicojongeren). Onder minister Rouwvoet (Christen Unie, Jeugd en Gezin 2007-2010, kerntaak: integraal beleid mogelijk maken voor Jeugd en Gezin) werden vele landelijke systemen ingevoerd zoals een nationaal netwerk van gemeentelijke (inloop) Centra voor Jeugd en Gezin (CJG’s) en het Elektronisch KinddossierJeugdgezondheidszorg (EKD JGZ) ten behoeve van landelijke uitwisseling van gegevens op het gebied van de jeugdgezondheidszorg. Consultatiebureau-artsen en verpleegkundigen van de jeugdgezondheidszorg houden het EKD JGZ bij en gebruiken het bij elk contact voor registratie en informatie.
Blijf lezen, de stof lijkt saai en mogelijk nog gecompliceerd ook maar uiteindelijk is het nodig om te begrijpen hoe dit fijnmazige duivelse web is gesponnen.
Andere beleidszaken van minister Rouvoet waren ondermeer het kindgebonden budget, terugdringing van kindermishandeling, voorkoming van jeugdcriminaliteit en hetOuderschapsplan. Dit laatste betreft De Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding, opgesteld samen met het ministerie van Justitie en in november 2008 door de Eerste Kamer goedgekeurd, en is een verplicht te volgen plan bij echtscheidingen waar kinderen mee zijn gemoeid. Elke beweging die je maakt is geregistreerd en wordt gemonitord.
Eerlijk gezegd vinden wij dit een krankzinnig lange lijst met bemoeizuchtige, controlerende, teveel met elkaar verweven en intimiderende wetgeving. Meest vreselijke is dat over het belangrijkste amper publiekelijk werd en wordt gesproken en er geen wettelijk grondslag voor is ondanks dat die indruk wel gewekt wordt: VIR.
Rouvoet heeft zich binnen de vormgeving van dit landelijke systeem volledig en alleen laten adviseren en leiden door Ella Kalsbeek (link loopbaan), voorzitter van Stuurgroep Kalsbeek bedoeld om “Actieplan Professionalisering Jeugdzorg” vorm te geven en vele andere (voorzitters- en controlerende) funkties heeft binnen jeugd en criminaliteit gerelateerde instanties. Over haar kunnen we minstens zo’n lange verhandeling houden als hierboven over Rouvoet. Voor de leesbaarheid doen we dat niet. Vanwege haar werkzaamheden als staatssecretaris binnen Justitie en asiel (COA) en immigratie is zij een goede bekende van de van kindermisbruik verdachte voormalig secretaris Generaal van Justitie Joris Demmink. Dit is nog maar een speldenprikje vergeleken met het scale aan overlappende werkzaamheden wat deze beide mensen met elkaar hebben (gehad).
De grote vraag die altijd blijft branden omtrent de monsterlijke kinderrooforganisatie genaamd Jeugdzorg is “Hoe doen ze het en hoe komen ze ermee weg”.
Het blijkt dat de Stuurgroep Kalsbeek een PRIVE clubje is wat gesponsored wordt door het ministerie van Veiligheid en Justitie (lees: Demmink en consorten) en VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport). Echter, de inmiddels gedecentraliseerde gemeentelijke (non-overheid) Jeugdzorginstellingen door heel Nederland, allemaal aangesloten op VIR, zijn verplicht 2x per jaar te rapporteren over hun voortgang aan deze privé-organisatie. Vinger aan de pols zullen we maar zeggen.
De pedofiele kinderroof in Nederland wordt in een web van regionale, gemeentelijke en uiteindelijk via 1 landelijk systeem, gecoördineerd. Het is een meertrapsraket. Elke instelling in Nederland met een sociaal maatschappelijke funktie gerelateerd aan jongeren tot 24 jaar, moet verplicht melding maken in bovengenoemde regionale/gemeentelijke systemen (zoals ESAR) die allemaal overkoepelend zijn aangesloten op VIR. Ook scholen dus. Maar ook bijvoorbeeld de Kinderbescherming.
Door middel van een landelijke verwijsindex kunnen de gemeenten ondersteund worden in hun samenwerking bij het signaleren van en de hulpverlening aan jongeren in de leeftijd tot en met 23 jaar die in hun lichamelijke, psychische, sociale of cognitieve ontwikkeling bedreigd raken of zijn.
„Dit systeem moet voorkomen dat hulpverleners langs elkaar heen werken,” legt Karin Eijgenraam, onderzoekster bij het Nederlands Jeugd Instituut, uit aan een journalist vanDagblad Trouw in augustus 2008. Zij adviseerde destijds het ministerie over het signaleringssysteem.
Iedere organisatie die op enigerlei wijze ook maar iets te maken heeft met een kind of jong volwassene in de leeftijd 0-23 jaar maakt meldingen over deze mensen in een systeem wat gekoppeld is aan een landelijk netwerk met de naam VIR, wat voorgezeten wordt door iemand onder privé titel, waar geen controlerend orgaan voor bestaat en die wettelijk aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. Sterker nog, er ís geen wetgeving die betrekking heeft op dit hele proces! Daarover wordt gemeld dat dat nu, nu alles al is geïmplementeerd, vormgegeven zal worden. Wat ons betreft een illegaal zootje wat opereert buiten de wet om, in handen van privépersonen met de ultieme macht, groter dan die van de ouders zelf, over ALLE kinderen en jong volwassenen tot en met 23 jaar in Nederland. Dan wordt daar binnenkort de tussenkomst van rechters ook nog uit weggesneden en het bal is compleet. Niets is dan meer zichtbaar.
Als je kind wordt aangemeld in dit systeem dan is er geen verplichting dit aan de ouders/verzorgers te melden. Je weet dus niet of je wel of niet in dat systeem zit. Bovendien is vaak niet te herleiden wie de melding deed. Als iemand je gegevens invoert en je staat er al in vanwege een of meerdere eerdere meldingen dan worden de verschillende meldersgegevens onmiddellijk gekoppeld en treden de partijen in contact met elkaar over jouw kind. Je weet nog steeds van niets. Dat proces woekert buiten ieders gezichtsveld voort, inclusief eventuele fouten die daarbij worden gemaakt. En zo heb je dan ineens bezoek aan je deur (net als Karen Schrier) van een “hulpverlener” en ben je zonder dat je dat zag aankomen op een dag je kind simpelweg kwijt. Weggeroofd door de Nederlandse kindermafia onder de ontzielende leiding van de Demminks en Kalsbeeken van deze wereld.
Opmerkelijk hieraan is bovendien dat je kind gedurende de aanloop naar het hoogtepunt, de gelegaliseerde roof, onder jouw verantwoordelijkheid valt zoalang hij/zij minderjarig is. Er wordt een loopje genomen met de privacy van jouw kind want er is nooit toestemming gegeven dat de gegevens in die database mochten worden verwerkt. Dat is onwettelijk.
Waar het op neerkomt is dat er een fijnmazig netwerk is gecreëerd waar allerlei mensen van goede en kwade wil in samenwerken, wat een duivelse agenda dient. Er is niet formeel bekend wie er precies in die database kan of wie erin is aangemeld. Niemand oefent controle uit en er is geen wettelijke grondslag. Alleen díegenen die er wijzer van worden, zoals hongerige kindermisbruikers, zijn feilloos op de hoogte. Probleem hierbij is ook dat telkens als er ergens een melding wordt gedaan er elders in het systeem een rood vlaggetje omhoog gaat. Dat teken alarmeert weer een volgende instantie die op basis daarvan weer handelt enzovoorts. Op die manier wordt subtiel en vanaf een heel vroeg stadium stapsgewijs duidelijk waar de zwakke plekken zitten; de probleemgevallen en de kwetsbare groepen. Let maar eens op bij die gezinsdrama’s… bijna altijd is Jeugdzorg betrokken of is er sprake van een (juridisch) gevecht om de kinderen tussen de ouders. Op deonafhankelijkheid van rechtbanken hoef je dan als ouders ook niet te rekenen, ze zijn namelijk zelf betrokken.
Lieden van kwade wil kunnen via dit ingenieuze systeem ongestoord hun personeel op pad sturen, bij jou laten aanbellen en je kinderen van je afnemen.
Geen haan die ernaar kraait! een prettige dag.
Bronnen:
Volkskrant (+portret Kalsbeek)