Nederland, het land met de meeste uit huis plaatsingen van Europa
Nederland is het land waarin de meeste kinderen uit huis worden geplaatst van Europa. Zie hieronder een van de vele redenen waarom Nederland het land is met de meeste uit huis plaatsingen.
RECHTEN NEDERLANDSE KINDEREN DAGELIJKS GESCHONDEN DOOR BUREAUCRATIE & WETGEVING
In Nederland hebben we veel te maken met zogenaamde vechtscheidingen. Daarnaast heeft de Nederlandse wetgeving ook ooit bedacht dat elke ouder het recht heeft op gezag en omgang met hun kinderen ongeacht het verleden van die ouder. Door vele scheidingen en het gedwongen samenwerken als ouders middels een ouderschapsplan, veranderen veel ouders in monsters. Het gevolg is dat veel kinderen in Nederland slachtoffer zijn van ouders die hun boosheid, frustratie en haat via hun kinderen botvieren op elkaar. Ook is het zo dat de wetgeving verplicht dat elke ouder gezag en omgang moet hebben met hun kind. Een absurde, onverantwoordelijke wetgevingsysteem. Want hoe kun je kinderen beschermen als je kinderen steeds weer blootstelt aan geweld, misbruik, mishandeling en ouders die hun gezag misbruiken om de andere ouder te dwarsbomen.
Er bereiken ons Nederlanders via de media regelmatig berichten van kinderen die slachtoffer zijn van falende hulpverlening. Wanneer je dan leest dat een kind weer de dupe is van een ouder die niet kan omgaan met de scheiding, die een stoornis heeft of verslaafd waardoor zelfs kinderen zelfs gedood worden door dit soort ouders, vraag je jezelf af hoe dit toch ooit mogelijk is en waarom de instanties niet ingrijpen.
Ik kan u precies uitleggen waarom; Bureaucratie en wetgeving!
Wat veel mensen niet weten is dat ook de hulpverlening vaak met hun rug tegen de muur staan omdat zij worden beperkt tot handelen door regels en wetgeving.
Als gescheiden ouder heb ik te maken met een ex met een behoorlijke stoornis in het Autisme Spectrum. Door de stoornis van deze man en zijn narcistische karakter, zijn zowel de kinderen als ik al jaren slachtoffer van deze man zijn terreur. Vele hulpverleners zijn al bij ons over de vloer geweest en ook heeft de hulpverlening zich goed ingezet om deze ouder te helpen een vorm te vinden waarin omgang met z’n kinderen op een veilige en prettige manier kan plaatsvinden. Dit ter bescherming van de kinderen en de ouder die door zijn beperking een stuk ondersteuning nodig heeft bij dit alles. Maar wat nu als die ouder constant het proces stagneert waardoor er geen vooruitgang is in het omgangsproces, zijn eigen proces en zowel de hulpverlening als de andere ouder telkens vastlopen?
Om maar enkele voorbeelden te noemen: je kind heeft medische zorg nodig; ouder weigert z’n toestemming te geven. Er wordt bij het kind door de huisarts geconstateerd dat het kind psychische hulp nodig heeft vanwege zaken die zijn voorgevallen tussen het kind en de andere ouder; de ouder weigert toestemming te geven. Het kind wisselt van school vanwege verhuizing, de andere ouder is het daar niet mee eens ondanks de pogingen van zowel de hulpverlening als de andere ouder om uitleg te geven waarom het noodzakelijk is te verhuizen; ouder geeft geen toestemming voor het kind te wisselen van school met als gevolg dat het kind geen onderwijs kan krijgen in zijn of haar nieuwe leefomgeving.
Nu zul je denken; waarom grijpt niemand in, hoe kan een ouder zo zijn gang gaan en telkens het kind zijn rechten ontnemen? En waarom? Omdat de ouder boos is op de andere ouder, omdat de ouder door zijn stoornis(en) niet in het belang van het kind kan handelen maar enkel en alleen in eigen belang, omdat het rechtssysteem en wetgeving het toelaat dat een ouder eeuwig kan blijven procederen, dat de wetgeving het toelaat dat ondanks dat een ouder een verleden heeft van misbruik, die ouder iedere keer de kans krijgt omgang te hebben met het kind ook al is dit kind nog zo bang en getraumatiseerd na elke omgangsmoment! En omdat de wetgeving vind dat elke ouder gezag moet hebben en zijn gezag mag misbruiken ten koste van de kinderen!
En wanneer je als ouder aan de bel trekt bij de hulpinstanties krijg je te horen; ga maar naar de rechtbank! En al zou BJZ, CJG of de kinderbescherming meteen willen ingrijpen, dan is daar vaak eerst toestemming van de rechter nodig of de ouder moet op heterdaad bij wijze van spreken worden betrapt.
Het is zeer treurig dat dit in Nederland kan. Dat er geen mogelijkheden zijn acuut te handelen in sommige situaties zonder daarvoor eerst naar de rechtbank te stappen! Dat kinderen geen enkele rechten hebben hier in Nederland wanneer ouders verwikkeld raken in enorme haat en boosheid naar elkaar toe en hun kinderen als inzet gebruiken, hun gezag misbruiken om de andere ouder klein te krijgen of psychisch te breken. Een ware terreur in een beschaafd land als Nederland en onbegrijpelijk dat zelfs de regering en rechters dit toelaten. We hebben mooie reclame spotjes en campagnes om dit alles tegen te gaan. Maar in de praktijk wordt vaak niet naar kinderen geluisterd, hebben geen recht van spreken, worden kinderen en hun wensen genegeerd enkel en alleen omdat bureaucratie en wetgeving belangrijker zijn dan de rechten en de stem van het kind.