Vechtscheidingen komen sinds de invoering in 1998 van wettelijk gedeeld ouderlijk gezag steeds meer voor (van Lawick, 2012). In een aantal van deze gevallen beschuldigt de ene ouder de andere ouder van kindermishandeling. Als de ene ouder een melding doet bij een Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) komt het regelmatig voor dat het AMK de melder meedeelt dat men geen onderzoek gaat opstarten ‘omdat de ouders in scheiding liggen’. De mythe is dat bij een vechtscheiding beschuldigingen van kindermishandeling ‘toch loos alarm’ zijn.

De beschuldigingen zouden onderdeel zijn van een zogenaamd ‘ouderverstotingssyndroom’ (in het Engels: Parental Alienation Syndrome; PAS). De naam PAS is bedacht door Gardner (1987) die ermee een stoornis bij het kind definieert: een ‘haatcampagne’ tegen een ouder die ongerechtvaardigd is en gestuurd wordt door brainwashing van het kind door de andere ouder. Gardner beweert dat de indoctrinerende ouder meestal de moeder is en dat valse beschuldigingen van seksueel misbruik veel voorkomen.

Om vast te kunnen stellen of de beschuldigingen van de ene ouder aan het adres van de andere ouder vals zijn, dient als eerste objectief onderzocht te worden of het kind mishandeld/misbruikt is! Dat betekent dat (juist) in vechtscheidingszaken aan waarheidsvinding moet worden gedaan! Immers, kindermishandeling of seksueel misbruik kan ook heel goed de oorzaak zijn van de verstoting van de andere ouder. De afwijzing van een mishandelende ouder door een kind is een gezonde, natuurlijke reactie op de agressie van de ouder. Door dit niet te erkennen, kan een schrijnende situatie als hieronder gerapporteerd ontstaan (uit: Meier, 2010):

A professional woman is married for 30 years to a professional man who is emotionally abusive to her and extremely controlling. She has been the children’s primary caretaker, organizing her professional work around her caretaking needs. As the relationship is falling apart, he strangles and violently rapes her. In the custody litigation the children are not hostile to their father, but do not want shared physical custody and one does not want to visit him regularly. The evaluator accuses the mother of parental alienation, based on her allegations of abuse and rejection of joint custody, and recommends shared custody as necessary to reduce further alienation. The court dismisses the rape allegation (and detailed testimony) as a figment of the mother’s imagination and imposes joint legal and physical custody (Record in L v. L, 2002).

Bottom line over Mythe 1
Iedere melding over een vermoeden van kindermishandeling dient objectief onderzocht te worden, of er nu sprake is van een vechtscheiding of niet. De veiligheid van het kind gaat vóór alles: Safety first!

Myth buster 1 door Corine de Ruiter, 28 januari 2014

Verder lezen
Gardner, R. A. (1987). The Parental Alienation Syndrome and the differentiation between fabricated and genuine child sex abuse. Cresskill, NJ: Creative Therapeutics.

van Lawick, J. (2012). Vechtscheidende ouders en hun kinderen. Systeemtherapie, 24, 129–150.
https://www.nvrg.nl/uploads/bestanden/Artikel_Justine_TvS.pdf.

Meier, J. (2003). Domestic violence, child custody and child protection: Understanding judicial resistance and imagining the solutions. American University Journal of Law, Gender & Social Policy, 11, 657–731.

Meier, J. S. (2010). Getting real about abuse and alienation: A critique of Drozd and Olesen’s decision tree. Journal of Child Custody, 74, 219-252. https://dx.doi.org/10.1080/15379418.2010.521032.

https://veilige-haven.com/mythbuster-1-bij-een-vechtscheiding-is-onderzoek-naar-vermoedens-van-kindermishandeling-overbodig/